Złączato elementy elektromechaniczne łączące obwody elektryczne. Dlatego parametry elektryczne samego złącza są pierwszą kwestią, którą należy wziąć pod uwagę przy wyborze złącza.
- Napięcie znamionowe: Napięcie znamionowe nazywane jest również napięciem roboczym, które zależy głównie od materiału izolacyjnego użytego w złączu i odstępu między parami styków.
Niektóre komponenty lub urządzenia mogą nie być w stanie wykonywać swoich funkcji, jeśli napięcie jest niższe niż ich napięcie znamionowe. Przez napięcie znamionowe złącza należy właściwie rozumieć maksymalne napięcie robocze zalecane przez producenta. W zasadzie złącze może normalnie pracować przy napięciu niższym od napięcia znamionowego. Dlatego musimy rozsądnie wybrać napięcie znamionowe zgodnie ze wskaźnikiem napięcia wytrzymywanego (wytrzymałości dielektrycznej) złącza, środowiskiem użytkowania i wymaganiami dotyczącymi poziomu bezpieczeństwa.
- Prąd znamionowy: Prąd znamionowy nazywany jest także prądem roboczym. Podobnie jak napięcie znamionowe, złącze ogólnie działa normalnie, gdy jest niższe niż prąd znamionowy.
W procesie projektowania złącza wymagania dotyczące prądu znamionowego są spełniane przez konstrukcję termiczną złącza, ponieważ gdy prąd przepływa przez parę styków, para styków nagrzewa się z powodu obecności rezystancji przewodu i rezystancji styków. Gdy ciepło przekroczy pewien limit, uszkodzi izolację złącza i zmiękczy powłokę powierzchniową pary styków, powodując awarię. Dlatego, aby ograniczyć prąd znamionowy, w rzeczywistości ograniczyć wzrost temperatury wewnątrz złącza, aby nie przekroczył określonej wartości konstrukcyjnej. Problem, na który należy zwrócić uwagę przy wyborze, jest następujący: w przypadku złączy wielożyłowych prąd znamionowy musi być stosowany w obniżonej wartości.
- Rezystancja stykowa: Rezystancja styku odnosi się do rezystancji generowanej przez dwa przewody stykowe na części stykowej. Przy wyborze należy zwrócić uwagę na dwie kwestie: Po pierwsze, wskaźnik rezystancji styku złącza to w rzeczywistości rezystancja pary styków, która obejmuje rezystancję styku i rezystancja przewodu pary styków. Zwykle rezystancja przewodu jest mała, dlatego w wielu specyfikacjach technicznych rezystancja pary styków nazywana jest rezystancją styku.
Po drugie, w obwodzie łączącym małe sygnały należy zwrócić uwagę na warunki, w jakich badany jest dany wskaźnik rezystancji styku, ponieważ na powierzchni styku zostanie pokryta warstwą tlenku, oleju lub innych zanieczyszczeń, a powierzchnia styku dwie części kontaktowe zapewnią oporność folii. Gdy grubość warstwy folii wzrasta, opór gwałtownie wzrasta, przez co warstwa folii jest słabym przewodnikiem. Jednakże warstwa folii ulegnie rozkładowi mechanicznemu pod wysokim naciskiem kontaktowym lub uszkodzeniu elektrycznemu pod wysokim napięciem i dużym prądem.
- Ekranowanie (przeciwzakłóceniowe): W nowoczesnym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym rosnąca gęstość komponentów i związanych z nimi funkcji stwarza rygorystyczne ograniczenia w zakresie zakłóceń elektromagnetycznych. Dlatego złącza są często zamykane w metalowych obudowach, aby zapobiec promieniowaniu wewnętrznej energii elektromagnetycznej lub zakłóceniom przez zewnętrzne pola elektromagnetyczne. Przy niskich częstotliwościach jedynie materiały magnetyczne mogą odgrywać oczywistą rolę ekranującą przed polami magnetycznymi. Obecnie obowiązują pewne przepisy dotyczące ciągłości elektrycznej metalowej powłoki, czyli rezystancji styku powłoki.
